جشن فروردینگان: پلی میان دو دنیا
امروزه، جشن‌های پرشور و باستانی ایران، فراموش‌شده و خاموشند.
یکی از آن جشن‌ها، فروردینگان است.
این سنت باستانی که ایرانیان آن را در روز نوزدهم از ماه اول تقویم هجری خورشیدی جشن می‌گرفتند، ادای احترامی جاودانه به روح و یاد رفتگانشان بوده است که نه با غم و اندوه بلکه با شادی و سرور همراه بود. فروردینگان از دوران باستان و پیش از اسلام می‌آید و ریشه در باورها و آداب زرتشتی دارد. این ضیافت، جشن زندگی است: لحظه‌ای است برای ادای احترام به رفتگان و پیوندهای گذشته، حال و آینده‌ی هر نسل.
باور ایرانیان باستان در این روز بر آن بوده که ارواح گذشتگان به خانه‌های پیشین خود بازمی‌گردند و میان دنیای زندگان و مردگان پل می‌زنند. بنابراین، ایرانیان به احترام عزیزان خود دورهم جمع می‌شدند و گل و گیاه و شمع و عود را به همراه لرک (که مخلوطی بود از هفت میوه‌ی خام خشک) برای آرامگاه‌های رفتگانشان به ارمغان می‌بردند.
آیین‌های فروردینگان با غروب آفتاب، آغاز می‌شود. ایرانیان قدیم فروردینگان را تنها مراسمی سنتی نمی‌دانند، این رویداد برایشان پیوندی مقدس است که فراتر از مرز زمان، ماندگان و رفتگان را در لحظه‌ای جاودانه با یکدیگر همراه می‌کند. دنیای ما تغییر کرده و باور ایرانیان قدیم در جامعه‌ی جهانی رنگ باخته اما این سنت بی‌زمان یادآور ریشه‌ها، ارزش‌ها و انعطاف اجتماعی ما ایرانیان است.
ما در مدرسه فارسی آنلاین، فروردینگان را فرخنده می‌داریم تا حکمت گذشتگانمان را پاس بداریم و بگذاریم الهام‌بخش اتحاد آینده‌مان باشد، در هرکجای این کره‌ی خاکی که هستیم، همواره فرهنگ ایرانی را در آغوش خواهیم کشید.